Week 1

Joepie, we hebben de eerste week overleefd! Tijd voor mijn eerste verslag vanuit Curaçao.
Na het afscheid van mijn ouders, broertje en vriendin (die als verrassing kwam, lief!:) ) en het afgeven van de bagage (last van mijn schouders!) was de 9 uur durende vlucht onvermijdelijk. Gelukkig kwamen we er al snel achter dat er genoeg te doen was: films, series en games. We hebben ons dus prima vermaakt. Helaas werd ik na de eerste maaltijd ziek. Ik zal je de vieze details besparen, maar ik heb het ijs (!!!) en de 2e maaltijd overgeslagen dus dat zegt vast genoeg…

We werden op het vliegveld opgehaald door de eigenaresse van ons huis, een hele aardige vrouw. Zij woont in een huis op hetzelfde erf, dus dat is erg handig. Nog handiger zijn de twee grote babypuppy’s die ook op het erf rondlopen: Toby en Hyena (a.k.a. Nanda, Husky of Jeda). Soms komen ze ook bij ons binnen spelen. Dit doen ze vooral als we eten hebben. Ze kunnen ook een pootje geven. Dit doen ze alleen als we eten hebben. Ze zijn allebei heel lief, maar Toby eet alle mannen en kinderen op. Je hoeft dus niet bang te zijn dat die bij ons in de buurt komen.

Toen we aankwamen bij ons huis, hebben we meteen maar even boodschappen gedaan bij de supermarkt die hier heel vlakbij is. Ze hebben hier allerlei merken door elkaar staan. We douchen dus met jumbo douchegel, drinken markant limonade en eten Remia ketchup.
’s Avonds werd onze auto gebracht. Een automaat, dat was voor ons een beetje schrikken. Gillen en heel hard lachen dus tijdens de eerste ritjes.
Die avond wisten we beide niet zo goed wat we met onszelf en de tijd aan moesten. We hebben het zo lang mogelijk proberen uit te stellen, maar rond een uur of 8 (in Nederland dus 1 uur ’s nachts) konden we onze ogen niet meer openhouden en zijn we maar gaan slapen. Onze kamer is uitgerust met airco, wat natuurlijk heerlijk is! Een beetje jammer dat mijn bed kraakt als een malle, dat houdt de buurt nog meer wakker dan de televisie van onze dove buurman. Maar goed, dat overleven we ook wel.

Ons huis moesten we nog eventjes twee dagen delen met 2 andere meisjes. Heel erg fijn, want zij konden ons meteen van alles vertellen en ons wegwijs maken. Ze hebben ons donderdag ook meegenomen naar Kokomo Beach. Onderweg naar het strand leken we wel kleine kleuters toen we langs flamingo’s kwamen. En misschien nog wel erger toen we de zee zagen. Echt prachtig!

Vrijdag gingen de andere meisjes naar huis en bleven Eline en ik alleen achter. Die avond was de Full moon party, waar we absoluut heen zouden moeten. Een erg leuk maandelijks (full moon, goh) feest op het strand van Kokomo beach. Volgende maand gaan we zeker weer!
Minder leuk was de thuiskomst, waar we erachter kwamen dat we toch niet zo alleen achtergebleven waren. De verhalen hadden we al gehoord, maar zien doet geloven. Op het aanrecht zat een enórme kakkerlak, inmiddels omgedoopt tot Kakkie-Karel-Kakkerlak. Hij komt ’s nachts tevoorschijn en valt dan iedereen aan die in de buurt komt. Oké misschien niet helemaal, maar gezien zijn grootte zou hij het best kunnen. Dat werd dus een nachtje schuilen onder de deken en bij ieder krakend geluidje duimen dat het niet Kakkie was die de trap op strompelde.

Zaterdag kwamen Christel en Maike aan en waren we compleet. Geen tijd voor een jetlag, maar wel voor een grote schoonmaak. De hygiëne hier in huis is namelijk niet helemaal om over naar huis te schrijven (dan valt mijn kamer thuis echt nog reuze mee). We zijn meteen gestart met operatie kill-Kakkie, benieuwd dus wanneer we hem te pakken hebben.

Zondag zijn we naar Wet & Wild geweest. Om 6 uur begon hier de Happy Hour (malibu cola voor 2 euro, doordrinken!). Helaas werd het voor ons een Happy Half Hour in verband met verzakende kaartlezeressen (thanks Eline en Maike). Nee grapje, ik had het niet beter kunnen doen en was ook erg blij dat ik voor de foto’s mocht zorgen. Gelukkig hoefden we ook maar 3 keer gillend (sorry Christel) over de 300miljoen meter hoge brug. Maar we zijn er gekomen en hebben het erg naar ons zin gehad!

Oh en we hebben onze eerst bijna dood ervaring gehad. Het verkeer is hier sowieso een beetje rommeltje. Je hebt soms voorrang van links en soms van rechts, je hebt soms op de rotonde voorrang en soms als je erop gaat, je mag 80 of 50 (of meer of minder?) en je mag drinken en dan rijden. Of in ieder geval, je krijgt geen boete als je iets niet of wel doet.
Christel en ik reden 80 op een grote weg en auto die vanaf de parkeerplaats kwam dacht dat hij nog wel even kon invoegen terwijl wij op 3 meter daar vanaf reden. Een stelletje gillende keukenmeiden in de auto en heel hard op de rem. Gelukkig ging het net goed en konden we gewoon doorrijden.

Gisteren hadden we een afspraak op de universiteit van Curaçao. We moeten hier namelijk ook nog wat gaan doen. Voor degene die het nog niet weten, wij gaan lesmateriaal ontwikkelen voor basisscholen dat aansluit bij de zaakvakken (geschiedenis, aardrijkskunde, biologie etc.). We hebben op de universiteit de mensen ontmoet die ons gaan begeleiden en ondersteunen. Ontzettend aardige en behulpzame mensen. We lopen 3 dagen per week stage. Op maandag en dinsdag zijn we op de universiteit te vinden en werken we aan onze opdracht. Op woensdag gaan we deze opdracht koppelen aan de praktijk. We gaan dus op bezoek bij scholen en bekijken waar en hoe het lesmateriaal op dit moment ontwikkeld en uitgegeven wordt. Heel interessant en ik ben erg benieuwd wat dit gaat worden!

We beginnen volgende week, dus deze week nog even lekker een weekje vakantie. We hebben lijstjes opgesteld van dingen die we nog willen doen en stranden waar we nog heen willen, genoeg te doen dus. Vandaag zijn we naar de Grote Knip geweest, dus die kunnen we afstrepen. Wel een beetje verbrand (verrassing). Maar ach, wat rood is kan nooit meer wit worden! Het is overdag tegen de 30 graden, de zon schijnt en er staat een continu een heerlijk windje. Hier kunnen we wel aan wennen…