Expeditie Curaçao

Het is dag 38 van Expeditie Curaçao. We hebben de eerste maand overleefd zonder enige afvaller. Dat betekent dat de proeven zwaarder worden. Het is lastiger om voedsel te vinden. Waar we eerder de goedkope 3 liter flessen cola vonden, is nu alleen nog maar de dure coca cola te vinden. Het is kiezen tussen dat of verder reizen. Lastig dilemma zoals je wellicht begrijpt.
Ook het vervoer kent moeilijke tijden. Hoewel de eerdere ritjes al een beproeving waren, zorgt de miljoen jaar durende carnaval voor een ware catastrofe. Barry kan het allemaal amper aan en er wordt gevreesd voor eventuele slachtoffers.
Benodigde gereedschappen worden ons afgenomen. Het is lastig om zonder tostiapparaat en mixer te overleven. We zijn genoodzaakt cakebeslag te maken met onze blote handen. Dat achteraf bleek dat al die zwarte hagelslagjes in het beslag kakkiepoepjes waren, kan ons al niet eens meer schelen (oke, een beetje wel).
Daarnaast wordt groter geschut ingezet om ons bij het al verzamelde eten vandaan te houden. De kakkerlakken zijn inmiddels geen partij meer voor kakkie-hunter M. Bos en worden stuk voor stuk van het leven beroofd. Een nieuwe uitdaging ligt op de loer. We zijn bij deze op zoek naar de rattenvanger van Curaçao (een fluit is geen vereiste). Cv’tjes kunnen bij de reacties achtergelaten worden.

Natuurlijk hebben we als ware toeristen weer een heleboel ondernomen. We zijn inmiddels wezen duiken. Onze duikinstructeurs waren dezelfde als die van Geraldine (3 op reis), handtekeningen graag na mijn verhaal. Als we onze vriend de duikinstructeur mogen geloven, konden we wat betreft het uitzicht geen slechtere dag gekozen hebben om te gaan duiken. Maar wat niet weet, wat niet deert. Voor ons was het helemaal prima, we hebben erg veel mooie vissen gezien en zijn een hele ervaring rijker!

Om maar even in het onderwaterwereldje te blijven, we zijn ook naar het Curaçao Sea Aquarium geweest. Daar is een heleboel te zien. Van een schildpad, een vis die niet eens in mijn kamer zou passen en flamingo’s tot een dolfijnenshow. Laten we vooral de zeekomkommer niet vergeten (waar het Eline aan deed denken, zal ik bij deze maar even achterwege laten…). Ook hebben we een haai en een pijlstaartrog geaaid en gevoerd. Wat zeg je me daarvan Steve Irwin?

Een bezoekje aan onze gevleugelde vrienden in de struisvogelboerderij kon natuurlijk niet achterblijven. Compleet met legerjeep en een grappige gids werden we langs de verschillende struisvogels geleid. En kleine puppy biggetjes, die eigenlijk nog interessanter waren (werd ons niet in dank afgenomen). Maar we zijn inmiddels helemaal up-to-struisvogel. Wist je dat een struisvogel zijn kop niet in het zand steekt, maar op de grond legt om te horen of er wat aan komt? Hongerige stagiaires die wel een lekker omeletje lusten bijvoorbeeld. De stagiaires worden hier namelijk het hok in gestuurd om de eieren te rapen. Aan het eind van de tocht kwam de gids (hij werd een beetje bang toen hij erachter kwam dat wij ook stagiaires zijn) maar even vertellen dat dit toch echt een grapje was (goh). We sloten deze dag af met een lekker struisvogelburgertje en struisvogelkroketje. Want ja, wat is er nou meer vredelievend dan om na het zien van lieve mini struisvogeltjes er eentje op te peuzelen?

Het carnaval kan zeker niet achterblijven. Zoals jullie aan het begin hebben kunnen lezen duurt het feest hier zo’n miljoen jaar, of in ieder twee maanden (!!). Wij zijn naar de Gran Marcha geweest, een 6.5 kilometer lange optocht vol vrolijk versierde mensen. Deze optocht zou om 10.00 uur ’s morgens beginnen. Nou zijn wij inmiddels al een beetje gewend aan de Antilliaanse klok en besloten later te gaan (10.30u) en helemaal vooraan te gaan staan. Na twee uur in de brandende hitte te hebben gestaan, begon de tocht eindelijk. Het was echt ontzettend mooi en heel leuk om een keer gezien te hebben!

Natuurlijk hebben we ook weer genoeg mooie stranddagjes gehad. Ons to-strand lijstje is al bijna helemaal afgevinkt… Zo hebben we het mooie strand Cas Abou van ons lijstje af mogen strepen. Een nog leukere herinnering voor Christel, die (gelukkig) in de zee de rits van haar bikinitopje vernielde. Daar kwam het ritsenmakersdiploma van pas die ik toevallig laatst gehaald heb. De ramp was bijna afgewend, toen de rits in slowmotion met een grote boog in de zee terecht kwam. Christel zag de hordes Antilliaanse mannen al op haar af komen en het huilen stond haar nader dan het lachen (of was het toch andersom?). Gelukkig zwom daar toevallig een jongetje met een snorkelset. Helaas was deze niet Nederlands, doof, Oost-Indisch doof of een combinatie daarvan. Hij ging namelijk gewoon door met snorkelen. Eigenlijk kan ik hem dat ook niet kwalijk nemen met twee van zulke grote vissen voor zijn neus… Eline hielp ons uit de brand door een duikbril te brengen. Wonder boven wonder heb ik de rits ergens op de bodem kunnen vinden en de bikini gemaakt. Zo liep dit avontuur toch goed en redelijk bedekt af.

Als klap op de vuurpijl zijn we ook nog naar de aloë vera plantage geweest. We hebben de planten en de bomen waar die flesjes met drinken aan groeien kunnen zien. Ook hebben we een lippenbalsem gekocht die er vast en zeker voor zorgt dat we echte Antilliaanse zumbalippen zullen krijgen. Verder was hier helaas niet zoveel aan, maaarrr we mochten weer wat van ons to-do lijstje afstrepen (die overigens kwijt is. Waarschijnlijk opgegeten door Toby. Of door de schoonmaakster…).

Nou, dat was het geloof ik wel weer. In verband met carnaval hadden wij deze week donderdag en vrijdag (vandaag dus) stage. We mogen zo naar de universiteit om aan zo’n 25 leerkrachten onze plannen te gaan presenteren. Ik ben erg benieuwd wat ze ervan vinden en of ze in ieder geval een heel klein beetje kunnen enthousiasmeren.
Maar goed, nog een paar uurtjes en dan staat het weekend weer voor de deur. Hopelijk heeft hij deze keer wel iets lekkers voor bij de koffie meegenomen. Fijn weekend allemaal!