Weer veel gedaan

Genoeg te vertellen voor weer eens een verhaal. Ik begin bij gisteren (lekker (chrono)logisch).
Gisteren was het namelijk zo ver. Het was de dag waarover alle onderzoekers gepubliceerd hebben, de dag die in de Maya kalender driedubbel onderstreept was: de dag waarop Christel haar handdoek vergeten is. Het is al meermaals voorgekomen dat het hek al op slot was en Christel weer gauw naar binnen rende, en zelfs al één keer dat we de straat uit gereden waren. Maar het is nog nooit zo ver gekomen als gisteren. We stonden namelijk al bij Saint Tropez (gelukkig niet de plaats, maar de beachclub hier) toen het kwartje viel. Met een smoesje (handdoek op het terras laten liggen, want thuis is wel heel gek) heeft Christel een leenhanddoek weten te regelen en konden we onze dag gelukkig voortzetten. Hier heeft ze in ieder geval van geleerd! (toch?!)

Eergisteren besloten we onze Curaçao horizon eens flink te verbreden. We zijn begonnen bij de prachtige vlindertuin. Heel leuk om te zien, alle drie de vlinders waren even mooi. De rest was namelijk dood. Door de warmte, daar kunnen vlinders namelijk niet tegen. En ook coconnen niet, die lagen er lekker uitgedroogd bij. Maar over twee weken moeten we maar weer terug komen. Dan is er namelijk een nieuwe lading vlinders die elk moment dood kan gaan. Of heeft iemand op het weerbericht gezien dat het hier dan 15 graden is?
Gelukkig hebben we de dag wel goed afgesloten. Aan ons lijstje van struisvogel, geit en een vermoedelijke varkensstaart kunnen we leguaan toevoegen. We hoorden al vaak dat we echt eens bij Jaanchie’s moesten gaan eten, dat hebben we dus maar gedaan. We werden begroet door een oude (volgens bepaalde bronnen hier vrijwel dood, maar dat viel reuze mee) man die in onze armen kneep: ‘Droom ik nou of komen hier echt vier mooie meisjes binnen?’ (hij droomde niet) Jan was meteen ook de wandelende kaart, een papieren versie hebben ze hier namelijk niet. En dat deed hij ontzettend leuk. Natuurlijk moesten we de leguaan proeven, maar hier hebben we maar een klein bakje van genomen naast ons ‘echte’ eten. Het vlees was wel heel lekker, maar er zaten ontzettend veel (kleine) botjes in waardoor het erg lastig eten was. Nog een bijkomstigheid van leguaan eten is dat het je libido verhoogd. Jan kwam dit om de paar minuten even checken, maar veel hebben we er niet van gemerkt. Van het huis kregen we nog een lekker toetje en een Jaanchie’s sticker en tasje. Een hele leuke ervaring en zeker een aanrader! Trouwens: als je de uitzending van 3 op reis op Curaçao bekijkt, zie je ook een stukje in dit restaurant. Kunnen jullie er toch een klein beetje bij zijn…

Een hele dol fijne dag was afgelopen zaterdag. Toen zijn we namelijk wezen zwemmen met (je raadt het al) schildpadden. Nee grapje, met dolfijnen natuurlijk. Dit was als verrassing voor de verjaardag van Tijs (het vriendje van Maike). Nadat hij geblinddoekt zes rondjes over de parkeerplaats had gebanjerd, konden we eindelijk op naar het water en onze drie nieuwe vriendjes. We hebben met de dolfijnen gezwommen, ze geaaid, met ze gedoken en verschillende kunstjes gedaan. Dit was echt super tof, zeker iets wat we niet snel zullen vergeten!
Na het zwemmen met de dolfijnen zijn we doorgegaan naar Kokomo. Hier was namelijk het beroemde (of beruchte?) Spring Break! Een groot Amerikaans feest waar alle studenten zich tijdens hun vakantie uit kunnen leven. Nou doen we dit de rest van de dagen ook, maar een extra dagje is nooit mis. De beruchte details van Spring Break waren alleen redelijk ver te zoeken. Behalve de billenshake- en wet T-shirt contest (wij hebben deze twee maar even overgeslagen), was het vooral gewoon een strandfeest. Wel gezellig, alleen niet heel speciaal. Maar er komen nog twee dagen, dus wie weet…

Vorige week vrijdag stond een optreden op het programma. En niet zomaar een optreden, maar een optreden van Do! Jullie kennen haar hit Heaven van zo’n 12 jaar geleden vast nog wel… Ook al is ze nu niet meer zo heel erg bekend, het optreden was wel erg leuk. Er waren weinig mensen en wij stonden vrijwel vooraan. En raad eens, ze kan ook nog goed zingen ook! Dat was dus een zeer geslaagde avond!

Een tijdje geleden zijn we ook nog naar de kruidentuin van Dinah Veeris en naar L’Aldea geweest. De kruidentuin was wel interessant, maar hadden we ook snel weer gezien. Dus nadat we onze tassen volgepropt hadden met alle anti-kater-plantjes zijn we doorgereden naar L’Aldea (nouja doorrijden, 6 keer verkeerd rijden). L’Aldea was wel heel erg leuk! Hier is van alles nagemaakt uit verschillende culturen zoals de Maya’s, de Azteken en de Inca’s. Je ziet dus onder andere tempelruïnes, muurschilderingen en sculpturen. Maar er zijn hier ook heel veel dieren te bewonderen. Van apen tot slangen en van kikkers tot papegaaien. Ik moet eerlijk zeggen dat ik van die culturen niet zo veel meegekregen heb, maar de vele diertjes waren wel heel leuk!

Oja, we zijn ook nog ergens een keer naar de blauwe kamer geweest. Dit is een grot waar een erg mooie blauwe gloed hangt als de zon op het water schijnt. Op naar Captain Goodlife dus, hij zou ons daar namelijk met zijn bootje heen brengen. Na wat gebabbeld te hebben met deze vriendelijke man (‘Wanneer willen jullie gaan?’ ‘Uh, nu lijkt me?’), stapten we in het bootje en gingen we op weg. Vanaf de boot moesten we nog een klein stukje zwemmen waarna we de grot in konden. Hier ging het een klein beetje mis allemaal. De helft van de duikbrillen ging stuk, er zaten watervlooien én als klapper: de zon was behoorlijk achter de wolken. Want wij kozen natuurlijk weer de meest bewolkte dag van het jaar uit. Maar gelukkig was het nog steeds best wel mooi!
Op de terugweg dropte mister Goodlife ons nog even bij een mooi snorkelplekje waar hij ons na een uurtje weer op zou halen. Het snorkelen was daar inderdaad erg mooi en daarna zijn we op het (stenen)strandje gaan zitten wachten op de boot. Dit duurde alleen wel heel erg lang. De rampscenario’s spookten al gauw door ons hoofd: ‘studentenskeletten gevonden op verlaten strandje’ of ‘studenten na 20 uur zwemmen eindelijk bij de bewoonde wereld.’ De verdeling wie de leguanen zou slachten, de hut zou bouwen en vis zou vangen was al bijna rond toen meneer Goodlife aan kwam varen en we het gelukkig toch nog zonder al te veel moeite overleefd hebben.

Vanavond hebben we Full moon, een maandelijks strandfeest op Kokomo. De hoogste tijd dus om zo even een powernapje te doen. Vanmorgen zaten we namelijk al om 06.15u in de auto, op weg naar Klein Curaçao. Dit is een prachtig onbewoond eiland, waar je in ongeveer 2 uur naar toe vaart. Hupsakee op de boot dus, om 07.00u ’s morgens. De heenweg voeren we tegen de wind in, wat nog al kon zorgen voor zeeziekte. Wij hadden reistabletjes ingenomen, maar niet iedereen was zo slim geweest. Een aantal mensen stonden al snel bij de rand om de visjes te kunnen voeren. Aangezien de wind onze kant op stond (en wij liever niet gevoerd wilden worden), hadden we een mooi spelletje om ons wakker te houden: ontwijk de kots. Zo gauw iemand een schijnbeweging maakte, doken wij naar de bank voor ons. Gelukkig bleef het bij schijnbewegingen en bestond ons ontbijtje gewoon uit de broodjes die wij op het eiland kregen. Naast het ontbijt, kregen we ’s middags ook een barbecue-buffet. Heerlijke spareribs, kip, hamburgers, salades en vers fruit. Om de etentjes heen, kon je zelf je tijd indelen. We zijn bij de vuurtoren wezen kijken, hebben uiteraard in de zon gelegen en zijn wezen snorkelen. Dit was heel erg tof, we hebben namelijk met zeeschildpadden gezwommen! Die zijn hier erg veel en we hebben er dus ook 3 gezien! Helaas was de dag alweer snel voorbij en mochten we als kreeft terugstrompelen naar de boot.

Nou, dit waren mijn verhalen wel. Ik wens u allen een heel fijn weekend & tot de volgende keer :) 